Concert Antonello Venditi mei 2010

Samen met mijn Italiaanse vriendinnen Daniella en haar zus Sandra ga ik naar een concert van Antonello Venditi in Vasanello. Hoewel ik nog nooit heb gehoord van Antonello Venditi, is hij in Italië zeer beroemd. We moeten ons haasten, omdat het concert een dag eerder is dan men had gedacht. Wanneer we achter dit voldongen feit komen is het eigenlijk al te laat  om op tijd te zijn
Geen slowfood vanavond maar een snelle pizza. Geen tijd om andere kleren aan te trekken, haren te kamen, tanden te poetsen, etc. We moeten gaan, willen we het concert mee gaan maken.
Vasanello is een klein plaatsje op een heuvel gelegen, tussen Viterbo en Orte, een klein uurtje rijden van Bolsena.
We zijn er snel, echter er zijn meer concertgangers. We moeten de auto  in een weiland op een half uurtje lopen zetten van het dorp. Net als vorige jaar bij het concert van Depeche Mode in Rome, zijn er geen mensen die het parkeren regelen. Dus chaos.
We vinden echter een mooi plekje voor de auto en gaan al babbelend over de smalle locale weg heuvelopwaarts naar het concert.
We komen aan op het centrale plein (Piazza) van Vasanello, alwaar een gigantisch podium staat. Het dorp heeft flink uitgepakt met het concert, € 60.000,- wordt er gefluisterd.
De sfeer is goed en er wordt volop meegezongen. Daniella en Sandra “loves” the romantic music van Antonello. De band speelt en zingt goed, maar qua stijl veroveren ze niet mijn Hollandse hart. Na vier nummers stopt de muziek. Zonder aankondiging van het laatste nummer, of bedankje van Antonello himselfs. Aangezien niemand roept: “we want more”, of “altra, altra”, besluit ik dat te doen. We hebben zoveel energie gestoken in het komen naar dit concert, dat ik nog wel wat nummers wil horen. Maar, ondanks mijn verwoede pogingen komt Antonello niet terug.
Het publiek neemt een drankje of koopt een nootje en gaat rustig haar verdere gang. Net als in Rome, na het concert van Depeche Mode ben ik verbaasd over de relaxedheid, waarop Italianen dergelijk activiteiten ondergaan.
We verlaten het dorp en algauw lopen we langs een enorme opstopping van auto`s, die allemaal dezelfde locale weg de heuvel af moeten. Auto`s dwars over de weg, die proberen te keren. Geparkeerde wagens die de doorgaande weg versperren, concertgangers die een praatje met elkaar maken midden op de weg, zodat er niemand langs kan en ook nu geen verkeersregelaars. Ze zitten er allemaal niet mee, de Italianen, ze zijn een avondje uit en daar hoort ook de opstopping bij.
Later horen we dat het concert zo raar stopte, omdat de priester van het dorp was overleden en ik maar roepen: “’We want more”