woensdag 23 februari 2011

Wat in Nederland staat geschreven is waar, maar in Italië!

Het is de hoogste tijd om naar Italiaanse les te gaan. We redden ons goed met de taalkennis die we hebben, maar ik wil graag meer conversatie Italiaans leren en het is altijd goed voor de integratie en het aangaan van nieuwe sociale contacten. Bij la biblioteca in Bolsena wordt Italiaanse les gegeven voor stranieri. Volgens de uitgebreide brochure van de universiteit, (ja, ja voor minder doe ik het niet) van Viterbo vindt de les plaats op de woensdagmiddag van half 6 tot half 8. Ik ben er klaar voor en trek vol goede moed erop uit. Tas vol met pennen en papier en een tweetal Italiaanse lesboeken vanuit Nederland. Gianni de ober van restaurant “Osteria del Borgo indentro” is de trap naar het restaurant aan het vegen, wanneer ik met mijn tas vol lesmateriaal voorbij kom. Ciao bella, come  stai. Ik vertel hem dat ik op weg ben naar Italiaanse les. Waarom vandaag vraagt hij verbaasd? Nou, omdat dat in de brochure van de universiteit van Viterbo staat, leg ik hem uit. Tijdens een workshop, over Calimero marketing afgelopen voorjaar in Utrecht heb ik geleerd: wat geschreven staat dat is waar. Dus….
"Maar je bent in Italië" mompelt Gianni, Italië is anders. Ik wens hem een buona serata met heel veel klanten en loop door. Op mijn verdere weg na la bibleoeca kom ik Andrea tegen, een gepensioneerde Engelse. Zij is bevriend met Edward onze buurman. We maken een praatje. Wanneer ik zeg door te moeten lopen, omdat ik na Italiaanse les ga, vertelt ze mij, dat ze samen met Sharon , haar zus ook Italiaanse les heeft en wel op de maandagmiddag in dezelfde bibliotheek. It`s very difficult vertelt ze en ………….volgens haar is er op de woensdag geen Italiaanse les. Ik besluit toch te gaan. La biblioteca is in het gemeentehuis en wanneer ik aan twee ambtenaren vraag of er vanmiddag Italiaanse les, krijg ik gelukkig een positieve bevestiging. Ze lopen met mij mee en vertellen dat de les al wel begonnen is. Tussen rijen vol met boeken, zit een grote groep cursisten keurig op een rijtje met boeken op de schoot. Ik haal diep adem, voordat ik in mijn beste Italiaans vraag of ik aan kan sluiten bij de Italiaanse les? Ik vertel dat ik uit Nederland kom en een eigen bedrijf heb. Ik kom lekker op stoom in het Italiaans en vervolgens veronderschuldig ik me dat ik wat verlaat ben. Dit komt zeg ik met een lachend gezicht, omdat een paar mensen mij onderweg vertelden dat er geen Italiaanse les is op de woensdagmiddag. Maar gelukkig, tetter ik door op mijn beste Italiaans is er wel les. Blij dat ik het er aardig in mijn ogen vanaf heb gebracht, wil ik gaan zitten. De groep lacht. Welkom, er is een klein maartje, vanmiddag is er namelijk Engelse les.
Terug naar huis, vraagt de nog steeds stoep vegende Gianni met een vette glimlach hoe mijn eerste Italiaanse les was? Si si Mariet, wat in Nederland staat geschreven is waar, maar wat in Italië geschreven staat is niet waar!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten